7 kształtów opowieści
Kurt Vonnegut nakreślił wykres, na którym na pionowej osi umieścił stan emocjonalny bohatera, a na poziomej czas w opowieści. Dzięki temu zdefiniował siedem podstawowych kształtów, jakie przyjmowały opowieści.
1. Człowiek w dołku. Wszystko zaczyna się dobrze. Widzimy bohatera, który ma dobre życie, niczego mu nie brakuje. Sytuacja jednak diametralnie zmienia, zaczynają się problemy i trudności. Bohater robi wszystko, aby wrócić do dawnej wersji swojego życia. Przykładem tego kształtu opowieści jest bajka Gdzie jest Nemo?, w której główny bohater wiedzie spokojne życie, aż pewnego dnia zostaje porwany i stara się zrobić wszystko, aby wrócić do rodziny.
2. Chłopak spotyka dziewczynę. W większości komedii romantycznych możemy zobaczyć właśnie ten schemat. Pewnego dnia bohater spotyka idealną dziewczynę i się zakochuje. On także nie jest jej obojętny. Jednak figlarny los powoduje, że wszystko się sypie. Muszą się natrudzić, aby móc być razem.
3. Z deszczu pod rynnę. Czy może być gorzej? Tak. Bohatera spotykamy w momencie, gdy jego dzień jest kiepski, a w najlepszym przypadku po prostu zwyczajny. Im głębiej wchodzimy w opowieść, tym bardziej wszystko się sypie. Co więcej, nie mamy żadnej gwarancji, że perypetie bohatera będą miały szczęśliwy koniec. Kto oglądał The Walking Dead, wie, o czym mowa.
4. Huśtawka emocji, czyli wzloty i upadki. Nie wiemy, czego się spodziewać, ani czy bohater przybliża się do określonego celu. Przykładem takiej opowieści jest serial Mentalista. Kim jest Red John? Czy bohater już kiedyś go spotkał? Czy on w ogóle istnieje?
5. Stworzenie świata – klasyka. Bohater dorasta w biedzie, a potem jego życie się zmienia na lepsze dzięki bogom, władcom, talentowi albo… urokowi osobistemu, jak to było w oscarowej Faworycie.
6. Potop/Stary Testament. Wszystko idzie ku lepszemu, ale w końcu bogowie wpadają w gniew na bohatera i ponosi on klęskę, po czym wraca do swoich biednych początków.
7. Kopciuszek/Nowy Testament – schemat podobny jak w Starym Testamencie. Różnica jest jednak w zakończeniu. W tej wersji bohater podnosi się po klęsce, wychodzi z dołka i dalej przez resztę jego życia świeci słońce na niebie. Najsłynniejszym przykładem takiej opowieści jest Kopciuszek.